Ale od złych słów, które się usłyszało, nie można się uratować,
choć tak bardzo by się chciało.
Niby wszystko wraca do normy,
pojednanie następuje,
ale ponad tymi słowami,
które się tymczasem zagnieżdżają głęboko, na dnie duszy.
I czekają,
by w odpowiedniej chwili powrócić i znów coś znaczyć,
coś niszczyć, i powtarzać się tak długo,
aż rozpadnie się wszystko, jak złudzenie.”
Anna Janko „Dziewczyna z zapałkami”
Wszystko jest coraz bardziej za późno.
Chociaż to zdanie jest może błędne nie tylko logicznie,
językowo,
A jeśli nawet jestem zbłąkanym zwierzęciem,
nie rozumiejącym otaczającego świata,
to przecież moje głupie życie ma jakiś sens,
Idziemy przez życie samotnie,
Ale jeśli mamy szczęście,
To przez jedną chwilę należymy do kogoś
O siedzi na moim oknie, przecudowne lato,
niech wtulę mocno głowę w twoje ciepłe pióra
korzennej woni,
na wietrze drżące–
Przestałem wierzyć w miłość.
najpierw tylko w tą
od pierwszego wejrzenia
potem też od drugiego i trzeciego