Chcemy być tacy jak wszyscy. Nie odstawać, bo to dziwne.
Od 6 lat nie mam w domu telewizora. Nie kojarzę celebrytów, gwiazd seriali i popularnych historii porywających miliony ludzi. Odcinam politykę i jałowe spory nie bardzo już wiem kto z kim i po co.
Zawsze miałam poczucie pewnej odrębności od tłumu i nigdy za tłumem nie szłam.
Czy naprawdę ważne jest w życiu aby robić wszystko tak jak inni ???
Ten mit, że trzeba pasować, nie odstawać od reszty wziął się trochę z natury, a bardziej z potrzeby kontrolowania naszych zachowań.
Ludźmi, którzy boją się wykluczenia, tego że stado ich odrzuci i zostawi znacznie łatwiej jest sterować.
Przeżywany całe życie nie w swojej skorupie, a w jakimś ciasnym ubranku, które ktoś nam założył.
Tak właśnie działają „trzeba”, „musisz”, „nie ma innego wyjścia”, „wszyscy tak robią”.
Rzuć kamieniem w tłum, a zawsze trafisz w głupca – mówił Mark Twain, a Waldemar Łysiak dodawał, że tłum jest tylko chwilami niebezpieczny, bo głupi to jest zawsze.
Tłum składa się z jednostek, ale jednostka przestaje istnieć w tłumie. Dla jednych to straszne, a dla drugich wygodne. Zdejmuje odpowiedzialność, zwalnia od myślenia, daje poczucie przynależności i wspólnoty. Ale także zniewala. I odbiera prawo do decydowania o swoim życiu i przeżywania go w sposób dobry dla nas i dla świata.
I jeszcze mały cytat z „Biegnącej z wilkami” „Jeśli próbowałaś się wtłoczyć w jakiś szablon, ale ci się to nie udało, to masz prawdopodobnie duże szczęście. Może i jesteś wyrzutkiem, ale ocaliłaś duszę. (…) Bez porównania gorzej jest tkwić tam, gdzie nie mamy czego szukać, niż tułać się przez jakiś czas w poszukiwaniu psychicznego kontaktu jakiego nam trzeba. Szukanie swojego miejsca nigdy nie jest pomyłką. Nigdy”
Opublikowano w: Zapiski